Paraty
april 2016
We hebben genoten van Rio, maar het is tijd om weer verder te gaan. Zodra het licht is, vertrekken we richting Paraty, met een tussenstopje bij Ilha Grande.
We hijsen het grootzeil in de Guanabara Bay en met motor bij zeilen we rond de Suikerberg. Er komt wat meer wind, de genua kan uit en Jezus zwaait ons in de verte vaarwel. Het zicht op de Copacabana en Ipanema is zonder meer spectaculair in het vroege ochtendlicht.
Na een uur neemt de wind steeds meer toe tot 25 knopen, dus rollen we de genua wat in. Het gaat lekker hard zo, dat hadden we niet verwacht, want de weersvoorspelling gaf weinig wind aan, maar we zijn gelukkig met een gangetje van soms 11 knopen.
Om drie uur in de middag naderen we Ilha Grande, een schitterend hoog groot groen eiland. Daar ergens moet een doorgang zijn naar Saco de Ceu. We naderen voorzichtig en langzaam komt het water van de laguna in zicht. Het is rond vier uur wanneer we ons anker in het groene water droppen, vlak voor een idyllisch restaurant tussen het jungle groen.
Na zes uur zien we alleen nog een paar lichtjes om ons heen, verder is het stil en horen we slechts het geluid van de exotische vogels om ons heen. Ook menen we het geschreeuw van apen te herkennen. Whow, wat een andere wereld na ons verblijf in Rio de Janeiro!
We eten gezellig een zomerstampotje in de kuip, bij het licht van onze olielamp.
Na ons ontbijt met zelfgemaakte yoghurt trekken we het anker op, de zeiltjes kunnen er weer bij. Ilha Grande ziet er vanaf het water spectaculair uit, met veel diepe baaien met stranden waarop gezellige strandtentjes met gekleurde parasolletje staan. Dit keer zeilen we door naar Paraty.
Als we uit de luwte van het eiland komen, trekt de wind weer stevig aan, dus rollen we de genua weer wat in waardoor ons bootje niet teveel door het water wordt gesleurd. De baai van Paraty is niet zo ver meer, al om drie uur valt het anker, vlak bij een privéresort aan een schitterend strand. Hier kunnen we heerlijk een dag relaxen en eindelijk weer zwemmen in mooi helder groen water.
Uiteindelijk varen we door naar het mooie koloniale stadje Paraty, dat we in de verte al hadden zien liggen. We gaan er voor anker en genieten van deze schitterende, door bergen omringde omgeving.
Paraty, door Unesco tot werelderfgoed bestemd, is een belevenis. Het stadje met eeuwen oude straten vol grote keien en witte gevels met gekleurde grote houten deuren ademt de sfeer van vervlogen tijden, toen de slaven nog al het werk deden.
Zij reden hier rond op wagens met houten spaakwielen getrokken door paarden en we bedenken donkere vrouwen die voor het huishouden zorgden. Met springtij liepen de straten vol zeewater en kon al het vuil daarmee weer naar zee geveegd worden.
Nu is het er gezellig met overal leuke winkeltjes, restaurantjes en schitterende pousada’s (authentiek gehouden hotelletjes).
Hier vier ik (Bas) mijn zeventigste verjaardag samen met mijn geliefde Monique.
Ik ben al 70 jaar, maar ben het ook weer niet, want ik kan het niet geloven en voel me nog springlevend!
We genieten hier volop en blijven zeker een week hangen.
