Buenos Aires
september - december 2016
Onze zeiltocht naar Montevideo werd uiteindelijk een tocht naar Buenos Aires.
De ‘weather window’, waarop we in Rio Grande do Sul 10 dagen in wind en regen hadden gewacht, klopt precies.
Met een zonnetje en ruime wind zeilen we, met in de verte zicht op de kust, naar het zuiden. Al snel zijn we in Uruguayaanse wateren.
Monique trekt de vlag van Uruguay en we glijden met zo’n 8 knoopjes door het water. Na een rustige nacht lopen we de volgende ochtend over de grond nog maar 5 knopen, terwijl de boatspeed nog steeds 7 a 8 knopen aangeeft. He? Waar komt die tegenstroom uit het zuiden vandaan?
Dat kan toch nog niet de Falkland stroom zijn?
We verleggen onze koers meer naar de kust, maar het duurt nog uren voordat we uit stroom zijn.
We glijden een nieuwe mooie nacht in, richting Punta del Este.
Monique maakt ’s morgens bij zonsopkomst een schitterende foto van een oranje hemel en de donkere contouren van Punta del Este achter ons.
We hadden gisterenavond al besloten om toch maar door te zeilen naar Buenos Aires, omdat er slecht weer met veel wind wordt verwacht en dan is het niet leuk om in Montevideo alleen maar aan een boei te hangen en blijft er weinig tijd over om aan de wal te gaan. Dus wordt later op de dag de Argentijnse vlag gehesen en zeilen we de bruine Rio de la Plata over.
Het is zonnig en lekker warm met de wind mee. We kunnen zelfs op het voordek in het tussenzeil gaan zonnen al houdt Bas wel zijn pet op en sokken aan! We doen het rustig aan, want willen bij daglicht aankomen. ‘s Morgens zeilen we langs de scheepsroute naar de Buenos Aires, een enorme Cat Ferry komt ons daar met 50 knopen voorbij razen!
Dan naderen we de jachthaven van Yacht Club Argentina, de oudste club van Argentinië, maar de ingang is verspert met een drijvend vangnet om het vuil buiten de haven te houden. Even verder kijken we of we de Puerto de Madero binnen kunnen, maar ook daar zijn er vuilbarrières en een brug.
Gelukkig staat er bij de jachthaven iemand te wuiven en dan worden we naar binnen geleid door de mannen van de jachthaven. Met de kont naar het drijvend ponton en tussen twee ijzeren palen kunnen we aanleggen. We liggen en drinken ons aankomstbiertje, gelukkig dat we nu in Buenos Aires zijn!
"Of we hier ook gegrilde steaks kunnen eten", vragen we aan de mannen en die wijzen naar een wit gebouw aan de overkant waar we daarna een cafetaria op de eerste verdieping inlopen. Een kok met een zwarte schort en muts vraagt wat we willen eten en wij wijzen op de kaart een vleesgerecht aan dat, zoals wij begrijpen, gegrild wordt. Tot onze blijdschap is het een heerlijk gerecht met groentjes en een mals stuk gegrild vlees, biertje erbij en we genieten voor tien. We internetten wat en gaan weer terug naar de boot.
Intussen is het weer al omgeslagen en begint het behoorlijk te blazen dwars op de boot. We vertrouwen de metalen ring om de paal niet en maken er midden in de nacht nog een extra lijn aan vast; er staan intussen windstoten boven de 30 knopen. De volgende ochtend zie ik dat de ring gebroken is, maar dat de extra lijn ons nog net gered heeft, zodat de boot niet tegen de andere paal heeft kunnen rammen. Als we dit aan het havenkantoor melden, bieden zij ons een extra dag gratis liggen aan.
Nu de ramp met de instanties nog, Prefectura Naval, Policia Federal, en Aduana. Het wordt lopen van hot naar her en ook de andere dag gaan we met de fiets op stap om alle stempels nog bij elkaar te krijgen.
Maar Buenos Aires is een heerlijke Parijs aandoende stad, met mooie pleinen, boulevards, schitterende gebouwen, heerlijke cafés en restaurants en oa de begraafplaats van Evita Peron.
Ook de wijken, het keurrijke La Boca en SanTelmo waar alle antiek winkeltjes zijn en waar de tango op straat wordt gedanst, zijn geweldig.
Dan is het na drie dagen tijd om de boot te verkassen naar San Fernando. We maken kennis met onze Argentijnse bootoppassers Carolina en Juan. Ze varen mee naar de jachthaven in de delta van de Lujan rivier.
Het is er erg ondiep, dus kiel omhoog. We zien veel groen, veel zeilboten en het is er erg gezellig met veel leuke tentjes. We fietsen ook hier veel rond en hebben het alweer druk met de instanties, waar je je steeds moet melden bij aankomst en vertrek.
We verzamelen leuke contacten voor nog wat service-werkzaamheden aan de boot in november en met een gerust hart laten we onze Lady in Red achter in het zoete water van de rivier.
